Choroszcz: Pałac Branickich i Muzeum Wnętrz Pałacowych
Niedaleko Białegostoku, w stronę Warszawy znajduje się raczej średnio znana miejscowość o bardzo trudnej nazwie (przynajmniej dla obcokrajowców). Choroszcz, bo o niej mowa, to miejsce wybrane przez rodzinę Branickich. Tutaj postawili pałac, który jest mniejszy od tego białostockiego, ale jakże ciekawy. No i ta cisza i spokój wokół…
Pałac i założenie parkowe
Lubimy takie miejsca. Niewielki pałacyk otoczony parkiem w stylu angielskim, poprzecinanym kanałami. Jesteśmy tu sami, oddychamy czystym powietrzem i cieszymy się ciszą i śpiewem ptaków. No i oczywiście zwiedzamy Pałac Branickich, który dzisiaj jest siedzibą Muzeum Wnętrz Pałacowych.
Pałac w Choroszczy powstał jako letnia rezydencja Branickich w latach 1725 – 1730. Zbudowano go na sztucznej wyspie, w stylu francuskim. Szybko go jednak zburzono. Zaraz potem powstał jednak kolejny, który w zasadzie był kopią pierwszego.
Właścicielem dóbr choroskich i fundatorem pałacu był hetman wielki koronny – Jan Klemens Branicki. To jemu zawdzięczamy również park wokół pałacu, w którym akurat w trakcie naszego pobytu nie ma żywej duszy, nie licząc żab czy ptaków. Żaby śpiewają w kanale przecinającym park i ciągnącym się do tzw. Góry Miłości. Romantycznie, prawda?
Po kanale swego czasu pływały gondole, co było niezwykłą rozrywką właścicieli i ich gości. Choroszcz, jako letnia siedziba była świadkiem wielu szlacheckich zabaw, w tym polowań na lokalną zwierzynę. W takim polowaniu brał nawet tutaj udział ostatni król Polski – Stanisław August Poniatowski.
Muzeum Wnętrz Pałacowych w Choroszczy
Po bezpotomnej śmierci hetmana, pałac podupadł. W trakcie zaborów, po powstaniu listopadowym, Rosjanie urządzili w nim szpital, a w 1915 doszczętnie spalili.
Pałac w Choroszczy zaczęto odbudowywać już w latach 60. XX wieku na podstawie dawnych rysunków. Dzięki temu dzisiaj możemy go podziwiać wraz z wnętrzami, gdzie można oglądać ciekawą ekspozycję dawnych wnętrz, zwłaszcza mebli z XVIII i XIX wieku. Wnętrza dają pogląd na to jak żyło się dawniej w Polsce szlacheckiej i gorąco zachęcam do ich zwiedzania.
Tak jak i poplątania się po parku, który – zwłaszcza w ciepły letni dzień – jest niezwykłą odskocznią od miejskiego życia.
